Wat betekent het om te kijken vanuit systemisch denken, trauma & hechting?

Iedereen is gevormd in het gezin waar hij of zij is opgegroeid! Daar wordt de basis gelegd en daar zijn je eerste ontmoetingen met jezelf en de ander. Daar vindt de hechting plaats en daar ben je onderdeel van een systeem.

Om die reden zijn deze 2 onderleggers de basis van de expertise van Casus in Beweging.

Systemisch denken houdt in dat je altijd bedenkt dat ieder mens onderdeel is van verschillende systemen: het gezin waar hij is opgegroeid, de vereniging, het team waar iemand werkt etc. Bij systemisch werken zijn er altijd 3 elementen: feiten, orde en energie. Feiten dan gaat het om gebeurtenissen die genoemd kunnen worden (bijv. geboorte, ongeluk, faillissement, overlijden).

Orde dan gaat het om de 3 systemische wetten:

- iedereen hoort erbij

- iedereen heeft een eigen plek binnen het systeem

- er is een balans tussen geven en ontvangen

Energie verwijst naar de dingen die je kunt voelen, maar die niet echt tastbaar zijn zoals de sfeer op een verjaardag, iets wat niet gezegd wordt. Ook wel de beweging die in een systeem is.

Waar de eerste 2 elementen nog redelijk helder te beredeneren zijn is de laatste dat niet. Een opstelling is bij uitstek een geschikte methode om daar zicht op te krijgen, waar zo zichtbaar kan worden waar het gestopt is met stromen.

Vanuit trauma en hechting wordt gewerkt met het driedelig model van Franz Ruppert. Onze hechting bepaalt hoe we de wereld ingaan. Daarom is het mooi om te onderzoeken hoe je gehecht bent. Denk hierbij aan vragen als: Mocht je vrij onderzoeken als kind en had je een veilige haven om terug te komen. Of zijn we (impliciet) vastgehouden toen we wilden ontwikkelen? Of merkte je dat je moeilijk terug mocht keren toen je de wereld ingegaan was? Als deze dingen spelen mee in hoe we relaties aangaan in het hier en nu. Waar vaak gezegd wordt: iemand is veilig, onveilig, ambivalent, vermijden of gedesoriënteerd gehecht. In de werkelijkheid blijkt het vele malen complexer dan dat te zijn.

In hechting en intimiteit is er een relatie met trauma- met verwond raken. Dat kan fysiek, maar zeker ook emotioneel. Op het moment dat dit gebeurt verandert er iets in ons. We schermen het deel van onszelf waar het pijn doet af. En gaan dingen doen om die pijn niet meer te hoeven voelen, oftewel we ontwikkelen een overlevingsmechanisme.

Om situaties te onderzoeken vanuit hechting en trauma is een enorme meerwaarde. De situatie wordt niet minder complex en toch meer helder door deze blik mee te nemen in casuïstiek.

In onze hechting komt soms de diepste kloof in de overtuiging

"Als krijg liefde als ik mezelf opgeef"

De mogelijkheden bij Casus in Beweging